Loil was voor mij een onbekende naam; deze klonk wel geinig, Carnavals-bestendig!! Dat we in een Katholieke streek zouden belanden met natuurlijk de jaarlijkse Carnavalsviering, was ons te voren wel duidelijk. Dus klonk Loil toepasselijk: lol, met lange ‘o’.

De winter heeft lang geduurd. Veel te lang. Al die maanden dat we hier klusten, ons inrichtten en binnen- en buiten aanpakten, naast ook nog eens onze nieuwe werkomstandigheden, vond ik het spijtig, dat ik nog zo weinig kon zien en proeven, hoe Loil er in voorjaar en zomer uit zou zien.

Stormen raasden in januari zo over ons land, dat ook in het Kloosterpark drie bomen omver geblazen werden en er daarna zeker elf weggezaagd moesten worden en afgevoerd volgens de gemeente; dus werd het nog kaler dan anders hier in de winter.

Maar nu is het eind april en hebben we onze eerste hittegolf achter de rug. De zon schijnt uitbundig, het groen schiet fris uit de grond en aan de bomen; overal tintelt de lente! We hebben vele heerlijke uren en een aantal avonden buiten kunnen zitten, genietend van onze nieuwe stek op de ‘zomerstand’! De wijnranken lopen uit en de rododendrons gaan bloeien… de appelbomen staan in witte bloemenpracht …wat is het hier mooi!

En elke ochtend word ik wakker van alleen maar vogelgeluiden, de specht, de ekster, musjes, en van alles dat ik niet zo thuis breng. Er is gelukkig veel rust en behalve vogelgekwetter weinig herrie zoals wegverkeer te horen ’s ochtends vroeg. Als je namelijk ook niet ver van de A1 en A 50 gewoond hebt, valt dat wel op!

De jaren voor we naar Loil verhuisden, woonden we in Zeeland en daar was het me ’s winters te rustig en afgelegen. Gelukkig woonden we vlakbij Middelburg en dat is een heel leuke stad, waar van alles te beleven is.

Hier geniet ik van fietsen, ommetjes Loil, precies goed voor een ‘ommetje’ en geniet ik van de rust hier, juist omdat mijn werk in en om Duiven druk is. Precies zoals we hoopten, voor we hier neerstreken! Er zal genoeg te doen blijven rond het huis, met zoveel beplanting en hout om op te slaan.

Maar er zal ook genoeg tijd voor leuks overblijven. We hebben een natuurbeschermerskaart voor nationaal park de Hoge Veluwe genomen en lopen daar al weken veel, zeker twee keer in de week.

Ook in Montferland hebben we gelopen en op de Posbank, in het Deelerwoud en bij Oud-Reemst richting Planken Wambuis. En binnen een week gaan we de boot weer eens te water laten en kunnen we ook weer genieten van op het water zijn. Nog wel een vaste botenhellling zoeken.. Het leven lijkt hier goed.

Hoe we tegen ‘ons’ dorp aankijken? Dorpsstraat ‘ons dorp’, om met Monopoly te spreken, is ons nog niet heel eigen. We voelen ons vooral nog buitenstaander als niet-lid van verenigingen. Wel ben ik op de Didamse tafeltennisvereniging Relax gaan meedoen. Wie weet, vinden we in Loil meer aansluiting. Wie weet, ontstaat er medewerking aan de dorpsorganisatie om de kern van Loil voor Loil als dorp te houden, de kerk en een (toekomstige?) Zomp. We gaan het mee maken en zijn er open voor. Het lijkt mij mooi om muziekoptredens en films naar Loil te krijgen. Of om een expositie van Loil door de eeuwen te organiseren in de kerk.

Niet zo’n saaie, maar een doe-expositie: eentje die verbonden is met de natuurhistorie door de ommetjes Loil bijvoorbeeld.
Elsbeth is van de natuurfotografie; wie weet, zag u haar foto’s al op de Facebookpagina van Loil of via haar kaartenhuis aan de straat hier.

Tot meer en ooit! Elsbeth en Jolande