zomer 2015 149

Mooi weer kun je helaas niet bestellen, maar op 25 augustus zijn we met z’n allen de tuin wezen bezichtigen bij Carla en Paul Aukes aan de Doesburgseweg hier in Loil.

Iedereen zou op eigen gelegenheid gaan, de één kwam met de auto, de ander met de fiets, want het was niet zo ver. Alleen het weer zat een beetje tegen, maar we gingen met goede moed om kwart voor tien naar Carla. Zij had de koffie klaar en er werd heerlijk gebak bij geserveerd.

Eén van de vrijwilligsters hielp Carla en al gauw had iedereen wat. Wij zaten in de schuur die daar voor bestemd was, want buiten was het minder. Anders hadden we op de veranda gezeten met mooi weer. Carla heette ons welkom en vertelde wat over zichzelf. Dat ze lerares was geweest, onder andere in Duiven en dat ze al weer veertig jaar aan de Doesburgseweg woonden. Ze was blij dat wij als ouderen dit soort dingen deden en dat ze met ons kennis maakte.

 

Ieder seizoen had zijn charme en zij nodigde ons ook uit om later of in het voorjaar terug te komen. Daar had iedereen wel oren naar. Onder het genot van een kopje koffie was de bewondering groot voor haar wandkleden, waar Carla ook het één en ander over vertelde. Eén van de dames vroeg hoe lang ze over een wandkleed deed. Ze zei dat ze het één keer had bijgehouden. Ze wees het kleed aan: 800 uren! Bewonderenswaardig en ook heel kundig en er waren velen die aan de wand waren opgehangen en te bewonderen.

Al rond kijkend en vragen stellend, kwam het moment om rond te gaan in de tuin. Paul was er inmiddels ook bij gekomen en zei dat hij wel met de rolstoel zou helpen, want de grond was zo drassig.

We hebben alles gezien: de in- en doorkijk plekjes die gemaakt waren, trapjes en hoekjes naar de vijvers. Paul bracht mij rond in de tuin door mij achteruit te rijden, anders was er niet door te komen. Ik kreeg privé uitleg wat er allemaal gezaaid was met bloemen, planten en kruiden. Dat wij daarom in het voorjaar terug moesten komen. Natuurlijk, zo werd het nog mooier. Achteruit was spannend. “We hebben een sleurstoel”, riep iemand, iedereen lachte. Zo zie je de tuin weer op een andere manier en in een ander perspectief.

Het begon wat te regenen, maar we hadden bijna allemaal alles wel gezien. De ene groep ging met Carla mee en de andere, de niet-hardlopers… met Paul. Daarna was het nog gezellig napraten, We hebben Carla en Paul voor hun gastvrijheid bedankt en hen een aardigheidje aangeboden en dat we zeker nog weer terug komen, maar dan met mooi weer en in het voorjaar. Paul heeft nog voor sommige dames foto’s gemaakt van de vijver en het huis, want daar kon geen rollator of rolstoel komen. Ze vertelden dat hun huis vaak ongevraagd in Landleven en Groenrijk stond. Dat dit zomaar kan, ze kunnen daar niets aan doen.

Iedereen uitgezwaaid hebbend, keerden wij huiswaarts. Inmiddels was het zachtjes regenen opgehouden en was het een bui van een dag geworden. Sneu voor de dames en heren die op de fiets waren.

Tot de volgende keer

Vrijwilligsters Spol