Afgelopen maandag, 3 oktober, overleed Jan Duis en donderdag, 6 oktober, werd bekend dat Jan Donkers is overleden. Beide ‘Jannen’ hadden een aantal overeenkomsten, maar waren toch heel verschillend. De overeenkomsten: markante figuren in Loil, beide waren fervent Sv. Loil supporter, dierenliefhebber, werkten voor de gemeente, hun naam is Jan en ze overleden deze week. Daarmee houden de overeenkomsten op.
Toch niet helemaal, want van beide is toevalligerwijs een foto opgenomen in de Kontaktraadkalender 2023, die deze maand uitkomt. Zie bijgevoegde foto’s.
In memoriam Jan Duis
Jan Duis, komt oorspronkelijk uit Nieuw- Dijk, maar kwam na zijn huwelijk met Doortje Wolters aan de Wehlseweg in Loil te wonen. Samen kregen zij 2 kinderen, Sjonnie en Sandra, die beiden weer met respectievelijk Carolien en Erik hun eigen gezin bouwden. Jan was hiermee trotse opa van 5 kleinkinderen. In de plantsoenendienst in onze gemeente was hij voor velen een bekende. Hij hield van een praatje en was altijd positief. (Behalve als het over de tegenstanders van Ajax ging).
Als fanatiek supporter was Jan Duis jarenlang leider van het eerste elftal van Sv. Loil. Daarbij stond hij klaar voor hand-en-spandiensten. Met verschillende trainers vierde Jan de grote successen van het Loilse vlaggenschip. Met zijn imposante lichaam, zijn altijd vrolijke gezicht en bulderende lach kon je hem niet missen. Zeker als het over zijn favoriete profclub Ajax ging, liet Jan zich duidelijk horen. Oud- trainer Theo Besselink, zelf fanatiek Feyenoord- supporter, maakte hier regelmatig gebruik van. Bijvoorbeeld als er een spannende wedstrijd voor Sv. Loil 1 op het programma stond en de spelers zich nerveus aan het omkleden waren. Dan maakte Theo een opmerking naar Jan over het geluk van Ajax of herinnerde hem aan een nederlaag van de Amsterdammers. De fanatieke reacties van Jan hierop zorgden ervoor dat de druk bij de spelers enigszins van de ketel ging.
Naast het voetbal waren kleindieren en de volkstuin Jan’s liefhebberijen. Met zijn konijnen en kippen behaalde hij diverse prijzen. In de volkstuin op de Palts bracht hij menig uurtje door. Vooral genietend van de praatjes met de andere aanwezigen en degenen die hij onderweg tegen kwam.
Als lid van schuttersgilde Loil- Vooruit, maakte Jan deel uit van het keurkorps. Hij ging verschillende keren voor het koningschap. Helaas is hem dit nooit gelukt.
Met een afnemende gezondheid in de laatste jaren overleed Jan op 3 oktober jongstleden op 72- jarige leeftijd.
Wij condoleren Doortje, Sjonnie en Carolien, Sandra en Erik, de kleinkinderen, overige familie en betrokkenen met dit verlies en wensen hen veel sterkte voor nu en in de toekomst.
In memoriam Jan Donkers
Jan Donkers werd samen met tweelingbroer Wim en 11 andere kinderen geboren aan de Groenestraat in Loil. Jan en Wim kampten vanaf hun geboorte met epileptische aanvallen, waar toen nog geen medicijnen voor waren. Volgens de doctoren destijds zouden zij dan ook niet ouder dan 30 jaar worden. Hoe anders ging het. Het ‘Montferland Nieuws’ besteedde in 2008 uitgebreid aandacht aan het feit dat de broers 80 jaar werden. Jan overleefde alle broers en zussen en overleed deze week op 93- jarige leeftijd. Jan bleef met zijn broer Wim bijna zijn gehele leven op het oudershuis bij broer Teun en diens vrouw Diny inwonen. Zeker de manier waarop Diny hiermee omging, verdient alle respect.
Jan was een tijd beheerder van de vuilstortplaats in Didam toen deze nog bestond. Die rol vervulde hij met grote overgave. Waagde het niet om illegaal vuil te storten, want Jan zocht net zo lang tussen de rommel tot hij de dader gevonden had. Daarnaast werkte hij thuis op de boerderij en raapte eieren bij de buurman.
Als fanatiek Sv. Loil- supporter was Jan Iedere thuiswedstrijd van de partij. Bij uitwedstrijden stond hij altijd op tijd klaar om met iemand mee te rijden. Bij de supporters van de tegenstanders was Jan bekend om zijn moppen, raadsels en grappen.
Wie kent ze niet: Als je ergens liep: “Gi’j verlies wat’ (ow voetstappen) of als je ergens stond: “Gi’j hoef hier niet meer te komme” (gi’j bunt dur al). Velen kennen Jan Donkers dan ook beter als Jan ‘Pang’. Hij maakte veel mensen aan het schrikken door onverwacht, keihard, ‘Pang’ te roepen. Dit kenmerkte Jan, je kwam hem de ene keer met tegen zijn alpinopet op zijn hoofd in de Groenestraat, de andere keer op zijn brommer met helm. Altijd vriendelijk en in voor een praatje en een grapje.
Wij condoleren de familie Donkers en alle andere betrokkenen met dit verlies en wensen hen veel sterkte voor nu en in de toekomst.