15 jaar geleden, in 2006 op 1ste Pinksterdag, organiseerde Sv. Loil de 25ste editie van de Loilse Zeskamp. Lees hieronder het interview dat ter gelegenheid hiervan in het Kontaktraadboekje van mei 2006 is opgenomen.

BOSSLAGVOGELS, 25 JAAR ZESKAMP

Wie kent ze niet. Roep de naam Bosslagvogels en iedere Loilenaar weet dat je het over de familie Wiendels van de Bosslagstraat hebt.
Op Koninginnedag bel ik rond 15.00 uur Bennie en Riet Wiendels van de Kapelstraat op, en een kwartiertje later zitten we al samen aan de koffie. Op tafel ligt een groot fotoalbum dat Bennie van moeder Marie gekregen heeft. Een boek vol mooie herinneringen aan een hechte, grote en fanatieke familie. Vele pagina’s van het album zijn gevuld met krantenknipsels en foto’s van de Loilse Zeskamp. Welk jaar de eerste Zeskamp plaatsvond kan Bennie zich niet meer precies herinneren maar ‘we hebben altijd meegedaan’.

24 jaar lang gestreden voor de eer van de familie, nooit een jaar overgeslagen. Het gezin Wiendels telde 12 kinderen, 6 jongens en 6 meiden die op twee na allemaal deel hebben uitgemaakt van het ‘Bosslagvogels Zeskampteam’. Allemaal hebben ze ooit wel een wisselbeker in handen gehad. De Bosslagvogels wisten de Loilse Zeskamp zeer vaak winnend af te sluiten. Volgens Bennie door verklaarbare redenen. Allereerst werd het spellenboekje uitgeplozen. Daarna werden spellen zo goed mogelijk nagebouwd en vooraf uitgeprobeerd.

Zo kon het voorkomen dat je in mei, met de zon hoog aan de hemel, een aantal personen op ski’s door de Bosslagstraat zag trekken. Tenslotte noemt Bennie hun geheime wapen ‘Miranda’. Zij werd altijd ingezet tijdens het finale-spel. Omdat er bij dit spel een dame als eerste moest vertrekken, en Miranda toen nog een behoorlijke snelle meid was, kwamen de Bosslagvogels elk jaar weer met een voorsprong uit de modderbak, waarna het voor de overige deelnemers een eitje was om het spel winnend af te sluiten. Het eitje brengt ons op het mooiste spel.

Op de vraag wat Bennie tijdens 24 jaar Zeskamp als mooiste spel heeft ervaren noemt hij spontaan het ‘eierengooispel’. Ook dit spel werd vooraf getraind waardoor het succesvol werd afgesloten. Het succes van de Bosslagvogels wordt me pas echt duidelijk als ik door Bennie wordt meegenomen naar de zolder waar een prachtige bekerkast is gestald. ‘Deze bekerkast heeft altijd op een kast bij pa en ma thuis gestaan’ zegt Bennie trots. Het is inderdaad een kast om trots op te zijn. Gevuld met de meest bizarre glimmende bekers en bij elk exemplaar hoort een bepaalde herinnering. Na enig speurwerk herken ik een wisselbeker die in 1981 voor het eerst is gewonnen door de Rasito’s en later definitief in handen is gekomen van de Bosslagvogels.

Ook Bennie zelf heeft een behoorlijk steentje bijgedragen aan het binnenhalen van de hoofdprijzen. In de beginjaren als deelnemer en de laatste jaren als coach van de Bosslagvogels. Verder waren er volgens Bennie grote rollen weggelegd voor hulpcoach Jan Hebing en hoofdsponsor Wenting Grondverzetbedrijf aan de Kloosterstraat. Als grootste animator van de Bosslagvogels worden vader Bep en moeder Marie genoemd. Bijna alle Zeskampen stonden ze langs het veld om hun nazaten een hart onder de riem te steken. Moeder Marie overleed in 1996 en vader Bep overleed in november 2004. Nog heel lang zullen de namen Bep en Marie in Loil blijven rondgaan, want sinds twee jaar organiseren de kleinkinderen Wiendels op de tweede zondag in januari een ‘Bep & Marie dag’. Waar zou dat familiegevoel en positieve fanatisme toch vandaan komen?

Op de laatste vraag of ze ook aan de 25^e Zeskamp meedoen bedenkt Bennie zich geen moment en zegt ‘natuurlijk doen we mee, maar dan wel iets minder fanatiek als vroeger’. Riet schiet spontaan in de lach. Bennie minder fanatiek. Het zou de eerste keer zijn.

Wij wensen de Bosslagvogels heel veel succes tijdens hun 25^e Loilse Zeskamp.

De Zeskampcommissie