Kontaktraad Loil bestaat dit jaar 40 jaar. Ton Bolder was jarenlang de drijvende kracht hierachter. Ton overleed plotseling op 5 maart 2015. Naast de vele andere dingen die, vooral op zijn initiatief en door zijn inzet, in Loil tot stand zijn gekomen in de afgelopen 40 jaar, liet hij vele mooie gedichten na. Loil is Ton Bolder veel dank verschuldigd.
Hieronder één van die gedichten. Een zeer toepasselijke terugblik in het verleden in dit jubileumjaar van Kontaktraad Loil.
Nostalgie (Ton Bolder)
Wie kent niet ut verlangen
naor veurbi-je olde tied
ut eerste deerntje
ut eerste jungske
waor met vri-jde
of ut moment
da’j ut olderluk huus verliet?
En wie schreef er nooit
in een poëzie-album?
Immers:
veelal is poëzie nostalgie . . .
Met z’n allen heu-jen
eerpels rooje
mis streu-jen
wiebels plukken
of sukeruven afzetten
op ut land . . .
Geknield met de hele familie
veur de stoel
de rozekrans be-jen
dat schepte toch een band.
De brune paoters in hun pi-j
die olde roomse liturgie
ut is voorgoed veurbi-j
ut is nostalgie . . .
Tesse vol met gejatte peren,
zwemmen
in ut baggergat of de wettering.
En wie wet niet
hoe mens-erger-je-nieten
of ganzeborden ging?
Ut zun herinneringen
voorbi-j gevlogen dingen
die vergeat gi-j niet
zo een-twee-drie . . .
Ut is allemaol nostalgie . . .
Moeder’s spekpannekoeken
of karnemelksepap,
de eerste pofboks
of pettycoat . . .
En wie koestert niet
d’n olde foto
as kleuter bi-j oma op schoot?
Ut was zo gek nog niet
die tied van vroeger
ut is geen vergaone glorie
ut is nostalgie . . .
Wat is er mooier
dan ut Park in dauw gehuld?
Is de Bosschlag in de harfst
niet prachtig verguld?
De struuk in de Fuuk,
de ruis van de natuur
in de Truis,
de wie-je blik
van het Loilse veld
doen ow denken aan
ut verleden,
de tied liek te zun
veurbi-j gesneld.
Maor as gi-j dan
deur de Olde Maot,
ut Sommenbos of de Palts
bunt gegaon
is ut net of de tied
het stil gestaon.
Ut olde Holthuuzen
ut olde Loil
gif zo’n gevuul
van warmte, verbondenheid
en melancholie
ut is um van te holden
nostalgie . . .