Martin Tiemessen kijkt in de achteruitkijkspiegel van Kontaktraad Loil

Martin Tiemessen is één van de mannen van het eerste uur van de Kontaktraad. Zijn kijk in de ‘achteruitkijkspiegel’  beschreef hij in de jubileumeditie van het informatieboekje van de Kontaktraad Loil.

Van Contactorgaan naar Loil.nl

In de achteruitkijkspiegel van de laatste 40 jaar, zie je in de verte de “gouden eeuw ”van het verenigingsleven in Loil. We schrijven het jaar 1976. Loil is booming, nieuwe straten en wijken worden gepland en gebouwd. De St. Jozefschool barst uit zijn voegen en het verenigingsleven omvat minstens 25 verenigingen en belangengroepen. Loil heeft 2 cafés, Rasing en Straatsma, met elk een schiet- en biljartvereniging. De schutterij, het tamboerkorps, de muziekvereniging en de  volleybal- en voetbalvereniging resideren in het oude vertrouwde Jeugdgebouw. De vele andere verenigingen verdelen zich over kroegen, kerk en eigen honk. Een gemiddelde Loilenaar is lid van minstens 2 of 3 verenigen. En natuurlijk wordt er volop georganiseerd, vergaderd en niet te vergeten gefeest. Maar planningen lopen nog al eens uiteen. Vergaderingen van verschillende verenigingen worden wel eens op dezelfde avond gepland en belangrijke evenementen beconcurreren elkaar, omdat ze te dicht na elkaar plaats vinden.

Een vergadering van de Loilse besturen in najaar 1976 om een gezamenlijke kopieermachine aan te schaffen, (ja, die waren heel schaars) leidde tot de conclusie dat we als Loilse verenigingen meer behoefte hadden aan meer overleg en onderlinge afstemming dan aan een kopieerapparaat. Er moest een Contactorgaan komen!! En zo geschiedde het dat er een werkgroep werd opgericht die de basis moest leggen voor het Contactorgaan. Deze werkgroep bestaande uit 5 personen: Louis Jansen, Gerrit Diesvelt, Stef Kobesen, Geert Jansen en Martin Tiemessen nodigde in december 1976 “alle belangengroepen in de Loilse Gemeenschap” uit voor een algemene vergadering op 5 januari 1977 in het Jeugdgebouw. Doel van deze vergadering was de oprichting van het Contactorgaan, maar men kwam er niet uit.

De werkgroep werd uitgebreid met Frank Jansen en Jan Verwaayen en men kreeg de schone taak mee om “op korte termijn te gaan werken aan de doelstellingen en (bestuurs)verkiezing uit te schrijven”. Ton Bolder,plaatsvervanger van Stef, schreef het concept van het nieuw op te richten orgaan. Ton lanceerde in zijn memo van 15 januari 1977 terloops ook maar even de naam van het orgaan: “Contactraad Loil” (jawel met 2 x c). Helaas stonden de neuzen nog lang niet allemaal dezelfde kant op en de oprichtingsvergadering op 27 mei 1977 werd zo slecht bezocht, dat officieel vergaderen niet mogelijk was. Volgens de notulen waren de volgende verenigingen vertegenwoordigd: het Tamboerkorps, de Schutterij, de Muziek- en toneelvereniging, de Voetbalvereniging, de Pastorie, het Dameskoor, de Vrouwengemeenschap en Schietvereniging ’t Hoekje.

Nog een nieuwe vergadering uitschrijven was geen optie en men besloot dan maar officieus van start te gaan en een bestuur te benoemen. Gerrit Diesvelt, Frank Jansen, Piet Striekwold en Martin Tiemessen konden, met mandaat van de aanwezige verenigingen, aan de slag en de werkgroep werd ontbonden. Het bestuur kende een roulerende voorzitter. Frank zorgde als penningmeester voor de financiën, Gerrit en Piet voor het verzamelen van de Loilse agenda en Martin werd secretaris. Vooral in de opstartfase was het verzamelen van de informatie van de verenigingen en die te “publiceren” best wel een dingetje. Elke 2 maanden bezorgde Gerrit formulieren bij de Loilse verenigingen en haalde die vervolgens ook weer op. Dan werden de activiteiten van de verenigingen in een “agenda” geplaatst. (uiteraard nadat dubbele data na onderling overleg waren gewijzigd).

De publicatie van deze agenda was in het begin even uniek als eenvoudig: in het “kastje van de Kontaktraad”. Tussen Jeugdgebouw en kerk stond een houten kast. Elke 2 maanden kwam de Loilse Agenda in deze kast te hangen. Nadat deze kast “gesneuveld’ was, kwam er tijdelijk een kast aan het jeugdgebouw. Ton Bolder, die inmiddels ook tot het bestuur was toegetreden, had goede afspraken kunnen maken met de gebr. Leonards, drukkers van het toentertijd veel gelezen weekblad “de Liemers”. De Contactraad kreeg maandelijks een eigen pagina in dit weekblad. Loilse ondernemers konden zelfs op deze pagina adverteren. Er moest wel een mooi logo voor de Liemers-pagina worden gemaakt en de naam werd gewijzigd in Kontaktraad Loil.

Financieel was het een moeilijke opstart. De Loilse verenigingen werd gevraagd om een vrijwillige bijdrage van  25 gulden per jaar, andere inkomsten waren er niet. Dit veranderde toen de Kontaktraad, in samenwerking met Peter Bolder, met een heus eigen maandblad begon. De kosten van het drukken werden voor een groot deel gedekt door de advertenties van de Loilse ondernemers. Toen de Rabobank na veel protesten in 1994 toch uit Loil vertrok, ontving de Kontaktraad een aanzienlijke som “smartengeld”: een bedrag van 35.000 gulden. De Rabobank stelde als voorwaarde dat 15.000 gulden bestemd was voor de restauratie van de kerk. De resterende 20.000 mocht door de Kontaktraad besteed worden aan nader aan te wijzen goede doelen binnen de Loilse Gemeenschap. Dit was een van de redenen dat de Kontaktraad zich met ingang van 1 oktober 1993 liet inschrijven bij de Kamer van Koophandel als Stichting Kontaktraad Loil.

 

Het bestuur van de Stichting was ondertussen uitgegroeid tot 9 leden: een uitstekende vertegenwoordiging van de Loilse verenigingen. Sinds de oprichting in 1977 heeft de Kontaktraad veel projecten gedraaid, vaak bekroond met het predicaat “een Kern waar pit in zit”. De (kern)taken van de Kontaktraad zijn er door de jaren heen niet eenvoudiger op geworden. Ook nu speelt de Kontaktraad een bepalende hoofdrol bij het invullen van de accommodaties en de kerntaken bij een zich steeds verder terug trekkende overheid.

Maar gezien de roemrijke historie van ons “Contactorgaan” en het enthousiasme van de huidige leden, hoeven we niet te twijfelen aan de goede afloop!

Martin Tiemessen