Net voor Kerstavond 2016 werden Wilma en Leo Hendriks onderscheiden door carnavalsgroep ‘De Noekies’. De bijbehorende woorden, die Jan Rietman namens ‘de Noekies’ hierbij sprak, willen wij u niet onthouden:
Luisteraars, aanverwante artikelen en bijvangst,
Nu (bijna) alle Noekies bij elkaar zijn, is dit de gelegenheid om ‘de Noekie’ uit te reiken. Voor de niet-Noekies, Wat is ‘de Noekie’? ‘De Noekie’ is een kunstwerkje, dat is vervaardigd door de plaatselijke kunstenaar en Noekie, Heidy, gerenommeerd lid van de, in Nederland zeer hoog aangeschreven, artistieke kunstbeweging MKDK. Wat staat voor: Meer kitsch dan kunst.
Wie komt er in aanmerking voor de Noekie? Iedere man, vrouw, dier, plant, legkip of wie of wat dan ook, die iets voor de Noekies heeft betekend of gedaan.
Ik kan al wel vast een tipje van de sluier oplichten, namelijk diegene die dit jaar de prijs krijgen staan niet in het rijtje dat ik net op noemde. Het is namelijk een echtpaar.
Voordat de uitreiking bekend word gemaakt, gaan we een stukje terug in de geschiedenis, namelijk naar 2008. De Noekies bouwden er lustig op los, bij de familie Bolder and pigs. Geen vuiltje aan de lucht. Totdat in één keer, een zooi varkens had besloten, om met een ander boer verder te gaan.
Nou, dat hebben ze geweten: binnen een maand waren het allemaal speklappen, op ééntje na die, krijgt nog regelmatig een portie klappen. Hij zit namelijk om de grote trom van Henk Wenting gespannen.
Maar hoe dan ook, de Noekies hadden in één keer geen bouwplek meer, maar nog erger geen kantine meer, ut zuuphok, ut café.
Gelukkig konden we een jaar later bouwen bij Frank en Diana, hier aan de meubelboulevard. Naast het ‘Klokkenparadijs’ direct achter de ‘Nagelbijterij’.
Eén nadeel, er was geen echt zuuphok. Ja het keukentje. Daar kwam je niks te kort. 7 Frikandellen, 4 hamburgers en wat krokketen in de vetste mayonaise naar binnen werken, was de normaalste zaak, voor dat je ging bouwen.
Maar als de seats en sofa’s om 4 uur de deur dicht deed, stond je buuten, met een ijspegel aan je neus en een biertje in de hand.
Zo ook op een ijskoude zaterdag 24 december 2009. Op de kop af 6 jaar geleden. Heel Loil zat lekker bij de kachel. Alleen de Noekies stonden buuten, tot de enkels in de sneeuw, één stond er zelfs op een kanariegele ijsplaat die, hij zelf had gemaakt door elke keer buuten te gaan staan pissen. De reddelozen waren de wanhoop nabij, er mot wat gebeuren. En beste luisteraars, aanverwante artikelen en bijvangst. Er gebeurde wat.
Precies boven Loil, in het sterrenbeeld, de grote Kwazzelbeer, was er plotseling een helder licht. Het was de ster van Batlediem. De Noekies wisten gelijk: dit is een teken, een sein.
We waren in rep en roer, laaiend enthousiast, in wilde euforie dronken we in alle rust het potje bier op en namen er nog één, toen die op was, lieten we alles uut de handen vallen en gingen op onderzoek uut. Na een barre tocht van zo’n dikke 12 meter, tot aan het einde van de oprit zagen we het: de ster van Batlediem stond precies boven café Hendriks.
Na zeker 2 minuten door de sneeuw te hebben geploeterd kwamen we bij de horeca gelegenheid aan. We trokken de deur open, ook hier stond de kachel op 25 graden, dus dit was gelijk een warme ontvangst. Zo warm zelfs, dat één van de Noekies al een Noekierekening wou openen, voordat er überhaupt maar een druppel was getapt. Gelukkig zei de, helaas veel te vroeg overleden Jan Hendriks: “laten we dat nog maar niet doen.” En dat was maar goed ook, want anders was de financiële toestand van de Noekies iets anders geweest. Alleen deze redding was al ‘een Noekie’ waard geweest.
We gingen na het bouwen steeds vaker naar het bewuste café. Zonder dat we er zelf erg in hadden. Hadden de Noekies weer een zuuphok.
Inmiddels zijn we wat jaren verder en zitten we er nog steeds aan de bar. De meest briljante ideeën te bedenken, die nooit wat worden.
Maar beste luisteraars, aanverwante artikelen en bijvangst. Nu komen we bij de kern van de point van de zaak: het eerder genoemde echtpaar, tenminste daar gaan we maar vanuit.
Ze worden vaak samen gezien, en ze hebben zich voortgeborduurd, gezien het feit dat ze wat nakomelingen hebben. Dus het mot toch gek lopen dat ze niet bij elkaar horen.
Het warme ontvangst is al die jaren gebleven, mede dankzij het echtpaar. Die hebben toch al die jaren het geduld gehad om met de Noekies aan de bar te zitten. En te luisteren naar de grootste onzin die er bestaat. Je mot het maar kunnen: de kop erbij houden met een stel van die malloten voor je neus.
Het is natuurlijk niet alleen het bargebeuren. Ook de warme aanmoedigingen, en overweldigend applaus tijdens de optocht. Ook in de zaal staan ‘die Noekies’ weer voor hun neus op de banken te springen. En ook hier komen de Noekies niets tekort
Al die jaren is de stemming, ontvangst en service nog steeds geweldig. Daarom beste luisteraars, aanverwante artikelen en bijvangst. Gaat dit jaar ‘de Noekie’-award naar….
En dan beginnen we met de vrouwelijke kant van het geslacht: Wilma Hendriks. Wilma namens alle Noekies onmundig hartelijk bedankt voor de geweldige jaren dat we hier konden komen.
Zo als altijd in een slecht verhaal of een goeie b-film, staat er achter iedere sterke stevige vrouw, altijd een klein kereltje te springen; En dat is hier dus ook zo.
Leo ook jij, namens alle Noekies, onmundig hartelijk bedankt voor de geweldige jaren dat we hier konden komen.