Het september- nummer van het Loilse Kontaktraadboekje is uit. Hierin stellen de nieuwe bewoners van Fuukweg 5b, de familie Derksen zich voor. Lees hieronder het verhaal dat Mandy Venhorst, namens de redactie, optekende:
EVEN VOORSTELLEN:
Tevreden teckel en gezinsgeluk: Fam. Derksen – Fuukweg 5b
Voor mijn volgende gesprekje voor deze rubriek heb ik het wederom dichtbij: ik ga naar de Fuukweg, waar op nummer 5b sinds kort de familie Derksen woont. Rik, Esther, Noud, Pien en Tessa de teckel wonen in de rechterhelft van het dubbele woonhuis in boerderijstijl, wat de oude ‘deel’ moet voorstellen. Het eerste wat bij binnenkomst in het oog springt, zijn de gigantische boogramen die feitelijk de staldeuren suggereren waar vroeger het vee door naar binnen kwam op de deel.
Rik is 41 en werkzaam bij de Luchtmobiele Brigade in Schaarsbergen. Hij werkt in de technische dienst en is verantwoordelijk voor de voorbereiding van het grondwerk voor de helikopters. Dat hij militair zou worden, had hij vroeger nog niet direct voor ogen. Na zijn middelbare school ging hij eerst in de metaalbewerking aan de slag, maar dat was het niet helemaal….Toen hij op een middag bij een uitzendbureau naar binnen liep, kwam hij een half uur later naar buiten – helemaal enthousiast – met een aanmelding voor de AMO (Algemene Militaire Opleiding), ging op z’n 18e in dienst en is nooit meer bij Defensie weggegaan. Rik was duidelijk GESCHIKT. In al die jaren als militair is hij op veel uitzendingen geweest (3 x Irak, Afghanistan, Mali) en heeft hij verscheidene oefeningen in het buitenland gehad. Om fit te blijven, loopt Rik veel hard. Zo’n 50 a 60km per week…en zo was het hardlopend dat hij langs het huis aan de Fuukweg kwam gerend, waar hij zichzelf zich wel zag wonen met Esther, Pien en Noud.
Noud is 13 en is net begonnen in het 2e leerjaar van het Liemers College in Didam. Hij voetbalt bij DVC en heeft het gezellig met zijn vrienden. Hij was direct enthousiast toen zijn ouders vertelden dat ze bezig waren met een huis aan de Fuukweg, want dit was immers heel dicht bij z’n vriend in de Holthuizerstraat – mijn buurjongen 😊 Toen Noud en Pien tijdens de bezichtiging hun mogelijke slaapkamers zagen, waren ze direct om: hier wilden ze wel wonen! Een flinke upgrade qua ruimte.
Pien is 11 en zit in groep 8 van de Ontdekking. Ze doet 2 x per week aan turnen in de selectie van Margriet en zit ook nog op Judo. Volgend jaar wil ze naar het Metzo College in Doetinchem. Dus voor haar een voordeel dat ze nu aan de Fuukweg woont, want dat is in ieder geval al aan de goeie kant van Didam. Scheelt toch zeker 2km t.o.v. waar ze eerst woonden aan de Hazelaar. Het is nu weliswaar wel verder fietsen naar de turnhal, maar gelukkig was er opa die direct een oude elektrische fiets om de hoek gooide toen ze hier kwamen wonen, dus dat probleem was al snel opgelost.
Esther is 39 en werkt als onderwijzeres in het basisonderwijs. Na de PABO heeft zij eerst 10 jaar in Duiven op een basisschool gewerkt en sinds 2018 werkt ze op de Albert Schweitzer school. Lekker dicht bij huis; met name ideaal toen de kinderen nog wat jonger waren. Esther is 2 dagen actief als leerkracht – dit jaar groep 1&2 – en 1 dag per week vervult ze de rol van intern begeleider voor de onderbouw. Om te ontspannen wandelt ze graag met hond Tessa, de teckel. Dit laatste lid van de familie is 4 jaar oud en als je het haar had kunnen vragen, was zij waarschijnlijk de grootste voorstander geweest van deze verhuizing: niet meer elke keer hetzelfde muurtje of struikje om aan te snuffelen in de woonwijk, maar volop ruimte rondom het huis, veel haasjes en konijntjes om achteraan te rennen en heerlijk elke dag wandelen met het Wehlse bos als het ware in haar achtertuin.
Zowel Esther als Rik zijn beide geboren en getogen in Didam en ze hebben 13 jaar met veel plezier aan de Hazelaar gewoond. Maar ze begonnen het huis en de wijk te ontgroeien en daarmee groeide de wens voor iets meer ruimte en vrijheid…vooral bij Rik. Daarbij was niet zozeer direct een vereiste dat het een huis in het buitengebied moest staan, alhoewel dat Rik wel trok. Hij was altijd al wel deze kant op georiënteerd met vrienden op Greffelkamp en tijdens carnaval werd er altijd al in Loil meegelopen.
Toen Rik het huis op Funda zag en er hardlopend langs kwam, zag hij het plaatje wel voor zich. Maar Esther had haar twijfels…het was wel heel ver weg van alles voor haar gevoel. Lang hoefde ze echter niet na te denken, want het huis bleek intussen al verkocht. Die kopers haakten echter af, maar daarna werd het huis weer voor hun neus weggekaapt. Echter om verschillende redenen ging ook die koop niet door. Al het goeie komt in 3-en…..Het huis leek op hen te wachten. Want op een dag belde de makelaar dat het huis weer beschikbaar was en of ze nog interesse hadden. Esther had inmiddels wat minder bedenkingen over de locatie en toen ze de postcode zag, dacht ze ‘dit is een teken’: 6942 PN ….Pien en Noud. Wat voor je bestemd is, komt je toe.
Op 31mei kregen ze de sleutel en ze hadden 4 weken om te klussen voor ze hun huis uit moesten. Na het nodige schilderwerk was het ook prioriteit om de tuin af te zetten voor Tessa. Want die was nogal vluchtgevaarlijk: als ze een konijntje ziet lopen, is ze er als een haas vandoor… Verder hebben ze het huis direct verduurzaamd met zonnepanelen en warmtepomp. Het volgende project is het bouwen van een schuur: er is namelijk dringend behoefte aan opslagruimte en daarbij is het ook ooit de bedoeling dat de caravan bij huis gestald kan worden. Rik gaat de schuur eigenhandig bouwen. Hij mag graag wat prutsen en klussen en is een echte handyman. Goed te weten qua vrijwilligerswerk voor de Loilse gemeenschap merk ik op. Beiden geven aan op termijn echt wel te willen investeren in het verenigingsleven, maar wonen nog te kort in Loil om daar nu al een beeld bij te kunnen vormen. Ze gaan wel zien wat er in de toekomst op hun pad komt wat hen past om een bijdrage aan te kunnen leveren.. De integratie is echter al wel in volle gang: het Ommetje Loil is al meermaals gelopen en ook hebben ze inmiddels de weg gevonden naar de Papegaai 😉
Het lekkerste aan het wonen op deze plek vinden ze het feit dat je veel meer buiten leeft, de seizoenen beleeft, lekker kunt wandelen en van de rust kunt genieten. (Al was het laatst even gedaan met die rust toen Noud z’n vrienden op bezoek had voor een slaapfeestje met een tent in de tuin 😉) Rik had eerder gezegd dat ze zichzelf een paar jaar zouden geven om te wennen aan het wonen in het buitengebied. Maar na m’n gesprek weet ik zeker dat ze die tijd niet nodig hebben; dat gaat helemaal goed komen hier! Toen ik wegging lag Teckel Tessa tevreden op haar rug in de bank te snurken…. die had duidelijk slechts een paar weken nodig gehad!
Mandy Venhorst.